Klasztor ufundowany został w 1319 r. przez węgierskiego magnata Kokosza Berzewiczego w ramach kary, jaką miał on ponieść za zabicie Chyderka z rodu Györgów. W 1330 r. rozpoczęto budowę klasztoru nazywano go Lechnickim (powstał na terenach wyłączonych ze wsi Lechnica) lub Czerwonym od koloru dachówki. Z czasem zakonnicy rozbudowywali obiekt i wznosili domki-pustelnie, szpital, aptekę oraz zajazd dla podróżnych. Klasztor zamieszkany był początkowo (do 1567 r.) przez kartuzów, a później (1711-1782) ...
Klasztor ufundowany został w 1319 r. przez węgierskiego magnata Kokosza Berzewiczego w ramach kary, jaką miał on ponieść za zabicie Chyderka z rodu Györgów. W 1330 r. rozpoczęto budowę klasztoru nazywano go Lechnickim (powstał na terenach wyłączonych ze wsi Lechnica) lub Czerwonym od koloru dachówki. Z czasem zakonnicy rozbudowywali obiekt i wznosili domki-pustelnie, szpital, aptekę oraz zajazd dla podróżnych. Klasztor zamieszkany był początkowo (do 1567 r.) przez kartuzów, a później (1711-1782) kamedułów, do czasu kasacji zakonu przez cesarza Józefa II. Dobra zakonu zostały rozdysponowane wśród kilkuset rodzin niemieckich kolonistów, którzy w tym czasie przybyli do pobliskiej Dolnej Lechnicy. W 1934 preszowski oddział Klubu Czeskich Turystów wydzierżawił klasztor na 50 lat i przeprowadził prowizoryczny remont, w latach 1952-1968 przeprowadzono remont generalny, a cały obiekt został uznany za narodowy pomnik kultury.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/
