Zespół obronny w Tarnowie Jeziernym powstał prawdopodobnie pod koniec XIII wieku. Składał się grodu stojącego na usypanym stożku o wysokości 12 metrów, otoczonym fosą oraz umocnionego podgrodzia. W roku 1399 Nickel von Rechenberg, właściciel Tarnowa od 1381 roku, w miejscu grodu rozpoczął budowę nowej siedziby - drewniano-ziemnej twierdzy. Warownia ta uległa zniszczeniu w XV wieku (prawdopodobnie w roku 1433 w wyniku przemarszu oddziałów husyckich). Nie wiadomo czy właściciel odbudował warownię. ...
Zespół obronny w Tarnowie Jeziernym powstał prawdopodobnie pod koniec XIII wieku. Składał się grodu stojącego na usypanym stożku o wysokości 12 metrów, otoczonym fosą oraz umocnionego podgrodzia. W roku 1399 Nickel von Rechenberg, właściciel Tarnowa od 1381 roku, w miejscu grodu rozpoczął budowę nowej siedziby - drewniano-ziemnej twierdzy. Warownia ta uległa zniszczeniu w XV wieku (prawdopodobnie w roku 1433 w wyniku przemarszu oddziałów husyckich). Nie wiadomo czy właściciel odbudował warownię. W roku 1561 Franz Rechenberg sprzedał Tarnów Fabianowi von Schönaich. W roku 1624 Jan von Schönaich wybudowań w miejscu dawnej warowni renesansowy dworek myśliwski. Budynek z cegły i kamienia polnego, na planie ośmioboku z wewnętrznym dziedzińcem, kryty był strzechą. W czasie wojny trzydziestoletniej mieszkał w nim właściciel Jan Schönaich, później dworek służył wyłącznie jako obiekt myśliwski i miejsce letniego wypoczynku rodu. Pod koniec XIX wieku dworek przebudowano. W roku 1936 właścicielami dworku byli baronowie von Haugwitz ze Sławy. Po II wojnie światowej obiekt był we władaniu Nadleśnictwa w Sławie. Do roku 1979 niezagospodarowany popadał stopniowo w ruinę. Następnie w latach 1981-1984 został wyremontowany (m.in. odbudowa z pełnej cegły, otynkowanie, nakrycie dziedzińca świetlikiem, zamiana trzcinowego pokrycia dachowego na blaszane) z przeznaczeniem na Dom Pracy Twórczej. Obecnie dworek jest w rękach Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Dezerego Chłapowskiego w Sławie i pełni funkcję turystyczno-hotelową (9 pokoi dwuosobowych, dwa sanitariaty, wspólna kuchnia ze sprzętem).
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/Petroniusz w oparciu o opis Lubuskiego Konserwatora Zabytków i informacje własne/ |
|||||||||||||||||||||||||
|
||