Obiekt zbudowany najprawdopodobniej w roku 1937.Placówka mieściła się w budynkach stojących w dzisiejszym Lasku Złotoryjskim. W styczniu 1939 roku przed południową ścianą frontową, liczącą 240 metrów długości, stanęły dwie figury mężczyzny i kobiety, dwa razy większe od rzeczywistych. Stylistyka rzeźb nawiązywała do dominującej wtedy w niemieckiej sztuce apoteozy siły, sprawności fizycznej i zdrowia.Wojna wcześnie zawitała do legnickiego lazaretu. Leczono w nim żołnierzy pochodzących nie tylko z ...
Obiekt zbudowany najprawdopodobniej w roku 1937.Placówka mieściła się w budynkach stojących w dzisiejszym Lasku Złotoryjskim. W styczniu 1939 roku przed południową ścianą frontową, liczącą 240 metrów długości, stanęły dwie figury mężczyzny i kobiety, dwa razy większe od rzeczywistych. Stylistyka rzeźb nawiązywała do dominującej wtedy w niemieckiej sztuce apoteozy siły, sprawności fizycznej i zdrowia.Wojna wcześnie zawitała do legnickiego lazaretu. Leczono w nim żołnierzy pochodzących nie tylko z Legnicy. Jeden z rannych, Edgar Rode opisał na początku marca 1940 roku wizytę ośmiu aktywistek kobiecej organizacji narodowo-socjalistycznej, które przyniosły prezenty dla żołnierzy pochodzących z innych miast i części Niemiec, np. Wrocławia i Saarland. Kobiety przyniosły m.in. wino owocowe, orzechy, mandarynki i lokalny specjał – tzw. Legnickie Bomby, czyli ciastka tortowe wyrabiane według unikalnej receptury51. Podobną akcję powtórzono na początku grudnia, gdy lokalna grupa NSDAP z Groß–Beckern kierowana przez Zimmera zaprosiła 21 żołnierzy do miejscowych rodzin, aż 140 chciało gościć u siebie rannych. Z lazaretu byli odbierani przez aktywistki BDM. Dziennikarze towarzyszyli dwóm artylerzystom, pierwszy pochodził z Górnego Śląska i był ranny odłamkami w rękę, drugi był z tzw. Sudetenlandu w Czechach i miał nieszczęśliwy wypadek. W okolicach świąt Bożego Narodzenia przed lazaretem stanęła duża, oświetlona choinka. Było to sprzeczne z obowiązującym zaciemnieniem, ale na ten czas postanowiono zrobić odstępstwo od tej reguły. Choinki znalazły się też w każdej sali chorych i nawet na korytarzach. 21 grudnia lazaret odwiedzili generał porucznik von Schenckendorf i Kreisleiter Klieber.Rosnące straty Wehrmachtu sprawiły, że służba zdrowia szybko zaczęła odczuwać deficyt. W legnickim lazarecie brakowało luster, popielniczek, radioodbiorników i słuchawek do ich słuchania. Pilnie poszukiwano też wózka inwalidzkiego. Władze apelowały do legniczan i miejscowych firm o zbiórkę tych przedmiotów, można je było oddać w siedzibie NSDAP przy Parkstraße 1a. Do akacji włączyli się też ogrodnicy. Grupa Powiatowa „Południe” pod kierunkiem Sommerkorna z Legnicy zebrała w lipcu 1942 roku 12 cetnarów truskawek, 8 cetnarów i 70 funtów rabarbaru. Z kolei Grupa „Wschód” kierowana przez B. Keila dostarczyła do lazaretu 8 cetnarów rabarbaru oraz 2 cetnary i 30 funtów agrestu. Akcja odbywała się pod hasłem „Dla frontu i ojczyzny” Szpital został ewakuowany najprawdopodobniej pod koniec stycznia 1945 roku.Po wojnie przejęty przez Armię Czerwoną.Administracja polska odzyskuje obiekt w roku 1993.Obiekt obecnie prywatny,niezagospodarowany.
Żródło:,,Wszystkim na zdrowie'' Marlena Mokrzanowska, Zbigniew Budych [Kosa25]
Pokaż więcej
Pokaż mniej
7
/
