Leśne sanatorium u podnóża Chełmca uruchomione zostało 1 lipca 1920 roku. Oryginalna nazwa Waldheimstätten Weißstein-Salzbrunn für (lungen-)kranke Kinder, czyli nie tyle sieroty, co po prostu dzieci z chorobami płuc. Inicjatorką budowy leśnego sanatorium i subsydariuszką przez kilka lat była księżna Daisy von Pless. Był to kompleks kilku pawilonów które miały swoje nazwy, była także przysanatoryjna szkoła, a nawet niewielki basen. Pawilony powstały na dużych łąkach pod Chełmcem, które były kilkadziesiąt lat wcześniej (1832, 1868 rok) wykorzystywane dla organizacji dużych festynów górniczych, gromadzących dużą część mieszkańców powiatu (w latach 20. jeszcze łąki te miały swoje nazwy: Thurmwiese, Erlichwiese, Bergwiese, Pfarrwiese). W latach 30. ośrodek przejęła NSV - Narodowosocjalistyczna Opieka Społeczna. W czasie wojny utworzono w pawilonach lazaret, ale mówi się o tym że miało tu siedzibę komando robocze dla jeńców pracujących w białokamieńskiej hucie szkła. Po wojnie niewykorzystane rozpadły się, pozostały tylko fragmenty podmurówek w zagajniku. W 2017 r. lasy państwowe umieściły nieopodal leśnego sanatorium tablicę informacyjną.

(moose)